Lehdistötiedotteet - De Pitmuur heeft Oren

De Pitmuur heeft Oren

(Een vertwijfeld relaas vermomd als column)


De spreekwoordelijke dooddoener zegt: ”Wie schrijft, die blijft.” en alhoewel ik niet van zins ben om me anarchistisch op te stellen tegen eeuwenoude volkse wijsheden, zou ik toch enige kanttekeningen bij deze zegswijze willen plaatsen. Om met de woorden van de helaas veel te snel opgeheven Belgische band Ashbury Faith te spreken: ”I killed people by the things I wrote.”. En in dit specifieke geval mezelf.

Zo heb ik in één van mijn eerdere artikelen de wapens opgepakt tegen manager Invictus (u weet wel van de Zwitserse coureur Rocco Rapido). Die boemerang kwam redelijk snel terug, toen ik mijn hand wist te leggen op een uiterst goedkoop setje aandelen van de Formule 1 renstal van McLaren. Binnen “no-time” na aankoop werd mijn mailbox gebombardeerd door de minions van eerder genoemde manager, die stomtoevallig ook de baas blijkt te zijn van deze renstal. Het leek mij duidelijk te worden dat de heer I. mij niet in zijn aandeelhoudersclubje wilde hebben, want er werd gelijk op grommende toon met zakken munten geworpen, om me van mijn kostbaarheden af te helpen. Uiteraard heb ik de royale aanbieding vriendelijk lachend doch licht verbaasd aangenomen en mezelf verzekerd van een aantal maandjes gratis superlicentieschap.

Na een ander schrijfsel mijnerzijds blijk ik een innige omhelzing met de heer Hans-Joachim Stuck ook wel te kunnen vergeten. Want daar waar mijn beweegredenen puur en zuiver waren en ik niet meer dan een ode aan de beste man en zijn aandoenlijke verliezersgedrag wilde brengen, beantwoorde hij dat door (nogal kinderachtig) te gaan winnen. Ja, u hoort het goed, ”Stuckemans” heeft na lang puzzelen, uitgevonden wat het nut van een gaspedaal is. En niet te zuinig ook. Zelfs als ik wind mee heb en hij wind tegen, kan ik hem nog maar nauwelijks bijhouden.

De milde kritiek op deze game die ik in mijn laatste pennenvrucht uitte, had als gevolg dat ik dagen lang problemen had om op deze site te komen. En nou hoor ik u zeggen:”Vent, hou toch op, je begint nu echt paranoia te worden.”, en misschien moet ik u daar gelijk in geven. Want ik ben er heilig van overtuigd dat de pitmuren oren hebben. En nog beangstigender is mijn conclusie dat iedereen hier (niemand uitgezonderd) dus klaarblijkelijk Nederlands verstaat. Ogen in de rug is het devies, ogen in de rug.